Και πάλι.. une fois encore...

Συνέχεια αλλού κοιτάς,
ζωή μου, τί να κάνω πες μου
και σ΄άλλους μοναχά γελάς
λύπες είναι κι οι χαρές μου!

Πονάω σου λέω, σε θέλω φωνάζω,
δακρύζω, ουρλιάζω, τρελλαίνομαι,
μήτε ματιά να δεις πως αλλάζω,
χωρίς εσένα ζω, κι αλλοτριώνομαι!

Το κλάμα τελείωσε πια, στέρεψε,
όχι πως έχει καμιά αξία, έτσι,
αφού αλλού η καρδιά σου έγνεψε
και πάλι, η μοίρα μ΄εμπαίζει.

Μου τό ΄χαν πει δε μου τό ΄χαν;
Ταξίδια, αόρατα κι απλησίαστα...
Κείθε μονάχα, λίγη ζωή την είχαν
στου μυαλού μου τα έγκατα, άστα!

Το "Σ΄αγαπώ" ποτέ μην πεις,
αν της μιλήσεις θα τη χάσεις,
αν αγαπάς, μην τυχόν το πεις,
όνειρο ζεις, μη και ξεχάσεις!

Το κλάμα τελείωσε πια, στέρεψε,
όχι πως έχει καμιά αξία, έτσι,
μια κι άλλος το τρόπαιο έδρεψε,
την καρδιά που εγώ καιγόμουν,

Έτσι μου είπαν, έτσι μεγάλωσα,
γιατί μου λες; γιατί σ΄εσένα;
γιατί για σένα όλα τα ξέχασα;
κι όλο λάθη κάνω, σωστό κανένα.

Φιλαράκι με θες; Φίλος θά ΄μαι,
όμως πονώ, καθώς με πληγώνει,
πέτρες, ξύλα, μαχαίρια, κοιμάμαι,
ο ύπνος πονά γιατί σε θυμίζει.