Μα τί να κάνω;

Μα τί να κάνω, πού να πάω; Πρέπει φίλε μου να φύγω.
Μήπως τη ματιά της έτσι, κατορθώσω ν΄αποφύγω.

Για δεν μπορώ, και δεν αντέχω! Δεν πάει άλλο!!
Η κατάσταση αυτή...
Και τρελλαίνομαι, ναι τρελλαίνομαι,
σαν με κοιτά... με τα μάτια αυτά...
τα όμορφα, τα καστανά...

Μα τί να κάνω, τί να πώ; Που ξέρω δυστυχώς,
πως στην καρδιά της για μένα, ο χώρος δεν είν' αρκετός.

Έτσι πια να ζω, δεν αντέχω, δε μπορώ...
Θέλω να νιώσω το δικό της, τ΄αγγιγμα το τρυφερό.
Μια στιγμή το γέλιο της, που 'ναι, κι από μέλι πιο γλυκό,
δε μπορώ, μοναχά να δώ! Τίποτα άλλο δεν έχω, πια να σκεφτώ!

Μα πού να πάω; Σ΄άλλο τόπο, καινούρια γή.
Μέχρι η ματιά της απ΄το μυαλό μου να χαθεί.